အရင္းစစ္က အျမစ္ေျမမွ

ဒီေန.ေတာ့ နံနက္ေစာေစာေလးပဲ အိမ္မွ ထြက္ခ့ဲပါတယ္ ။ Dhurakij Pundit University (ဒူရကစ္ပန္ဒစ္ တကၠသိုလ္) ျမန္မာမႈျပဳလိုက္ေတာ့ စိးပြါးေရး တကၠသိုလ္ ။ တကၠသိုလ္ ဝင္းအတြင္း Parking မွာ ကားရပ္ျပီးတာနဲ. ဘဲြ.ဝတ္စံုနဲ. တပည့္ေဟာ္ငးေလးေတြ ေရာက္လာျပီး -- “ ခြင့္ျပဳပါဆရာမ - ဓါတ္ပံုရို္က္ပါရေစ“- တ့ဲ ။ အင္းကိုယ္ကလည္း ေခ်ာင္းဆိုးမေပ်ာက္ တေပ်ာက္။ အင္းေလ - “ရပါတယ္“ လို.ပဲ ခြင့္ျပဳျပီး သူတို.ေလးေတြနဲ.အတူ ဓါတ္ပံု ရို္က္ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္ ။ ေအာ္ --သူတို.ေလးေတြ ချမာလည္း ေပ်ာ္လို. - ရႊင္လို. ၊ ပီတိေတြ ေဝေဝျဖာျဖာနဲ. ျဖစ္ေနတာ ေတြ.ရေတာ့ ကေလးတို. ဆရာမကိုယ္တုိင္လည္း မႀကာခဏ“တဟြတ္ဟြတ္“ဆိုးေနတ့ဲေခ်ာင္းဆိုးတာေတာင္ မဆိုးျဖစ္ေတာ့တ့ဲအထိ “ပီတိ“ ေတြ ကူးစက္ လာပါေတာ့တယ္ ။ ဒီပံုေလးကိုႀကည့္ပါေလ--

ေဟာ--စာသင္ခန္းထဲ ေရာကျ္ပန္ေတာ့လည္း တပည့္ေတြက သူတို.ဆရာမကို ေဆးလာေပးသူ- ေရလာေပးသူ- အနားယူပါလို. ေျပာသူေတြနဲ. ေမတၱာေတြ ေဝေဝျဖာျဖာနဲ. ပါလား--- ဒီအခါလည္း “ပီတိ“ ေတြ ပြါးခ့ဲရျပန္ပါတယ္ ။ ဒီပံုေလးပါ---

တကယ္ေတာ့ လူသားးတိုင္းမွာ အျပန္အလွန္ ထားရွိရမယ့္ ေမတၱာနဲ. ေစတနာကို အရင္းခံထား လိုက္ျပီဆိုတာနဲ. တုိက္ရို္က္ တုန္.ျပန္မႈ မရရင္ေတာင္ တစ္ဖက္ဖက္မွ တုန္.ျပန္လာမႈ တစ္ခုခုေတာ့ ရလာစျမဲပါ ။ “အရင္းစစ္က အျမစ္ေျမမွ“ ဆိုသလုိ မည္သူ.အေပၚမဆို “ေမတၱာ“ သာအရင္းခံထား လိုက္ရန္သာ လိုပါတယ္ ။ အားလံုး ရႊင္လန္းခ်မး္ေျမ့ႀကပါေစ