သိလ်က္ကယ္ရွင္ ဝိပါက္ႀကမၼာငင္သည္ထင့္

သိလ်က္ကယ္ရွင္ = ဒီလို လုပ္ရင္ - ဒီလိုေျပာရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္ ဆိုတာသိပါလ်က္ႏွင့္ ဝိပါက္ = ဝဋ္ေႀကြး ႀကမၼာ = ကံႀကမၼာ ငင္ = ဆဲြယူ-ဆြဲေခၚျခင္း ထင့္ = ထင္ပါသည္ းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး လ-ေရးႏွစ္ေခ်ာင္းငင္ ”လူ” တ့ဲ ။ ဟုတ္က့ဲ - စာေလးကေတာ့ တစ္လံုးတည္းပါ ။ ဒါေပမ့ဲ အဲဒီ ”လူ” ဆိုတ့ဲ ပုထုဇဥ္ေတြ မွာ “ကိေလသာ”က တစ္ေပြ.တစ္ခဲႀကီး။ “ေလာဘ- ေဒါသ- ေမာဟ နဲ.မာန္မာန“ ဆိုတ့ဲ ဒီကိေလသာေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ မရပ္မနား ေလာင္ျမိဳက္ေနတတ္တာ မဟုတ္ ပါလား ။ မိသားတစ္စု အိမ္ေထာင္တစ္ခုကိုပဲ လွမ္း ႀကည့္လိုက္ႀကရေအာင္ပါ- ေလ့လာႀကည့္ပါ။ ဒီအမိ ဒီအဖ- ဒီသားနဲ.ဒီသမီး အရင္းအခ်ာႀကီးေတြေသာ္မွ သေဘာက မညီ- အေျပာက မသတီစရာ ငါမွငါ ၊ လာမရႈပ္ေလနဲ. ငါလုပ္သမွ် အမွန္ ၊ နင့္ဒဏ္နင္ခံ- ငါ ”စံ” စားတာ လာ မစြက္နဲ. - ခက္ကုန္လိမ့္မယ္-ဆိုသလိုမ်ိဳး -- ဒါေတြက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွစ္မ တို.ရဲ့ တစ္ယူသံ တစ္ဖက္သတ္ “အခက္” မရပ္တ့ဲ အိမ္တြင္းဇာတ္လမ္းပါ ။ မလွမ္မကမ္းက အေဖနဲ.အေမ ဘာေတြမ်ားေျပာေနႀကပါလိမ့္ ။ တကယ္ေတာ့ အေဖ က အျဖဴ- အေမကအမဲ သေဘာထားက ဒီလိုကဲြြေနႀကတာ ။ အေဖက ေကာ္န္ပ်ဴတာ အလုပ္ တကုပ္ကုပ္နဲ. အရႈပ္တြင္းက မထြက္ခ်င္္သလို အေမကေတာ့ ခပ္ရွင္းရွင္း ခပ္ ဘြင္းဘြင္းနဲ. သူ.ရင္ထဲ အလံုးအခဲမထား - အေဖ့လို ဟန္ေဆာင္သမား မဟုတ္ “အရႈပ္” ဆို လံုးဝမႀကိဳက္ခပ္မိုက္မိုက္ေနတတ္သူကိုး ။ ဒီေတာ့လည္း အစဥ္အျမဲဆိုသလို ရန္ ေတြသာ ပိုေနေတာ့တာေပါ့ ။ အဲဒီလို ေက်ာခ်င္းကပ္ျပီး ေဘးးတိုက္သြားေနႀကတ့ဲ ဒီမိသားစု ဘယ္ရာစုေခတ္ေရာက္ ခါမွ “တရား” ရပါ့ ။ တကယ္ေတာ့ အေဖက “စိတ္ပုတီး” လက္ကမခ်သလို “တရား” ဆို အျမဲလိုလိုအိမ္မွာပဲ စီဒီဖြင့္ျပီးနာေနတ့ဲအက်င့္ရွိသူပါ။ ဒါေပမ့ဲလည္း နည္းနည္းေလးမွ (မ်က္ေစာင္းထိုးေတာင္မခံ) အေျပာမခံႏို္င္တ့ဲ အေမ့ကို စိတ္ဆိုး ေဒါသထြက္ေအာင္လည္း အေဖကပဲစတင္ေပးေလ့ရွိတယ္ေလ။ ဒီအခါ အေမကလည္း တစ္ပါတ္ခုနစ္ရက္ေလာက္ ထမင္း ဟင္းမခ်က္ပဲ ျပစ္ထားတတ္ေတာ့ အေဖထမင္း နပ္ မမွန္ျဖစ္ျပန္ေရာ ။ အမွန္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ အေဖအသိပါ။ ဒီလိုသိသိႀကီးနဲ. ရန္မ ဟုတ္တာကို ရန္လုပ္-နည္းနည္းကို မ်ားေအာင္လုပ္ - ရန္စကိုရွည္ေစတာက အေဖသည္ ပဲ မဟုတ္ပါလား။ အမွန္ဆို အေမ့ကို အေဖခ်စ္လိုက္သမွ “တုန္” ေနေအာင္ဆိုတာ သား သမီးေတြ သိႀကပါတယ္ ။ ဒါ့ေႀကာင့္ “ သိလ်က္ကယ္ရွင္ ဝိပါက္ႀကမၼာငင္သည္ထင့္” လို.သာ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။ တနည္းအားျဖင့္ “အသိေခါက္ခက္ - အဝင္နက္” တယ္လို.လည္း ဆိုႏို္င္ပါတယ္ ။ ဒါက မိသားစုတစ္ခုရဲ့ “အသိေခါက္ခက္ - အဝင္နက္” ေနႀကပံုေလးပါ ။ ဒီလိုပါပဲ - လူသားေတြထဲမွာ ေျပးႀကည့္စရာေတာင္မလိုပါ- မႀကာခဏဆိုသလို ႀကားသိ ေနရတ့ဲ အေႀကာင္းအရာေတြမွာလည္း “သိလ်က္ကယ္ရွင္ ဝိပါက္ႀကမၼာငင္သည္ ထင့္" လို. ဆိုခ်င့္စဖြယ္ ျပႆနာအသြယ္စြယ္ကို ေလ့လာမိပါတယ္ ။ သေဘာကေတာ့ “က်ားရွိပါတယ္” ဆိုတ့ဲေတာကို ရင္ေကာ့ျပီး သြားေတာ ့”က်ားစားခံရ” ေတာ့မွာေပါ့ ။ ဒီလိုပါပဲ “ဆူးျခံဳ” မွန္း သိေနပါလ်က္နဲ. ဝင္တိုးေတာ့ “ဆူးစူး” ေတာ့တာေပါ့ ။ ဒီလိုအေျခအေန မ်ိဳးမွာ ဗဟုသုတ အသိဥာဏ္ဆိုတာ အင္မတန္ လိုအပ္လွပါတယ္ ။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ေလ့လာ သံုးသပ္ႏို္င္စြမ္းရွိရမယ္ ။ One sided တစ္ဖက္သပ္ မေတြးပဲ အဖက္ဖက္ကို ေလ့လာျပီး သံုးသပ္ဆင္ျခင္ရမယ္ ။ သူမ်ားအေျပာကို ယံုမေန ပဲ ဟုတ္ - မဟုတ္ဆိုတာကို မိမိကုိယ္တိုင္ သိရွိ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပီးမွ လုပ္သင့္ တာကို လုပ္ရမွာပါ ။ ေျမေပၚကိုထန္းသီးေႀကြက်တ့ဲ သံႀကားရံုနဲ. ထေျပးတ့ဲယုန္ေလးေနာက္ကို လိုက္ေျပး ႀကသလို ဘာမွန္း ညာမွန္းမသိပဲ ၊ ယုန္ကေလးက ” ေျမျပိဳျပီ ေျပးႀက” ဆုိတာနဲ. ဟုတ္- မဟုတ္ မစဥ္းစား မေလ့လာပဲ သူမ်ားစကားကိုယံုျပီး ထ-ေျပးႀကတာမ်ိဳး မျဖစ္ သင့္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိမိတုိ.သာပဲ နစ္နာဆံုးရံႈးႀကရတယ္မဟုတ္ပါလား ။ ဒါ့ေႀကာင့္ ဘယ္ေနရာ ဘာကိစၥမဆို မိမိတုိ.ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ ကို္ယ္ပိုင္အသိျဖင့္သာ ဆင္ျခင္သံုး သပ္ျပီးမွ ဆံုးျဖတ္ဖို.လိုအပ္ပါေႀကာင္းနဲ. ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ အဆံုးအမအတိုင္း လိုက္နာ နားလည္ ရမွာျဖစ္ပါေႀကာင္း တင္ျပလိုက္ရျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္ ။ အားလံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ႀကပါေစ