သမာဓိလြန္တာလား - သတိလြတ္တာလား

မိုးကုတ္ေယာဂီတစ္ေယာက္ရဲ့ ဝတၱရားအတိုင္း တစ္ေန.ကို အနည္းဆံုး တစ္နာရီ ရေအာင္ေတာ့ ဝိပႆနာတရား ပြားမ်ားေနရပါတယ္ ။ ပစၥဳပၸန္ကို တည့္တည့္ရႈ - ျဖစ္လာတာလည္း တစ္ခဏပဲ- ႀကည့္လိုက္ - သတိထားလိုက္တာနဲ. ေပ်ာက္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္ ။ သမာဓိေတာ့ရွိရလိမ့္မယ္ ။ ပူတာ ေအးတာ- ေတာင့္တင္း- နာႀကင္တာေတြ ဘာပဲျဖစ္လာလာ သိေနရမယ္- ႀကည့္ေနရမယ္- ျဖစ္-ပ်က္ ျမင္တာ မဂ္ရတာပဲ ။ ဒါ့ေႀကာင့္ ျဖစ္ - ပ်က္ = မဂ္ ။ မဂ္ ရေနေတာ့ ကိေလသာခ်ဳပ္ျငိမ္း ေနတာေပါ့ - တနည္းဆိုရင္လည္း ေလာဘ-ေဒါသ-ေမာဟေတြ ကင္းေပ်ာက္ေနတယ္ -- စသည္ စသည္ျဖင့္ -- ဒီလိုေလးေတြ အေလ့အက်င့္ရေနတာကိုး-- ဇာတ္လမ္းက အခုမွ စ မွာပါ -- ဒီ ဇႏၷဝါရီလ ၇ - ရက္ ေသာႀကာေန.ကပါ - သမီးျဖစ္သူ ေက်ာ့သူဇာေဆြနဲ. အျပင္သြားႀကတယ္ ဆိုပါေတာ့ ။ သြားေနက်လမ္း မဟုတ္ေတာ့ သတိထားေမာင္းေနရတာေပါ့ ။ ထိုင္း မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ( အဲ- မိတ္ေဆြဆိုေပမဲ့ က်မတို. ဗန္ေကာက္ စေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္စကားေျပာ နဲ. အေရး အသား သင္ျပေပးခဲ့ရတဲ့ တပည့္ေဟာင္းျဖစ္သလို လိုအပ္သမွ် အိုးခြက္ ပန္းကန္က အစ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ က်မတို.ရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ဆို လည္းမမွားပါဘူး ) သူနဲ. ခ်ိန္းထားတာက Rama 3 က Lotus မွာ - New Year Year ညစာ စားဖို.ပါ ။ အဲဒီ Rama 3 က Lotus ေရာက္ေတာ့ အထဲဝင္ဖို. “ဝင္ေပါက္” ကိုရွာရျပန္ပါတယ္ ။ ေတြ.တာ နဲ. အဲဒီ ဝင္ေပါက္ထဲ ခ်ိဳးဝင္ လိုက္တာေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ Lotus ဝင္ေပါက္မဟုတ္ဘူး - အနားကပ္ေနတဲ. Palazar တစ္ခုရဲ့ ဝင္ေပါက္ျဖစ္ေနတာ သိလိုက္တာနဲ. “ မွားသြားျပီေဟ့ - ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရမယ္ “ ဆိုျပီး သမီးကို ေနာက္က ကားေတြBကည့္ခိုင္းျပီး သူက ဆုတ္ေတာ့ ဆိုတာနဲ. ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ လွမ္းႀကည့္ျပီး ခပ္ေျဖးေျဖးပါပဲ-ေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါတယ္ ။ “ ဘုရား -ဘုရား “ - က်မ ေမာင္းေနတဲ့ ဘက္ျခမ္းကို ကားက ေစာင္းက်လာတာ ေမွာက္လုလု ျဖစ္ ေနပါျပီ -- ဆန္းတာက ေႀကာက္စိတ္လည္း နည္းနည္းေလးမွ ေပၚမလာပဲ “ ကားေတာ့ ေမွာက္ျပီ- ေမွာက္သြားျပီ ” - ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ ကေလးက ဝင္ေရာက္ စိုးမိုးလိုက္ပါတယ္ ။ အဲဒီလို ကားေမွာက္လုလု ေစာင္းသြားတာကိုပဲ မမွိတ္မသံု အာရံု စိုက္လိုက္မိပါတယ္ ။ သတိက အဲဒီမွာပဲ ကပ္သြား တယ္ဆိုပါေတာ့ ။ “ ေမွာက္ျပီ- ေမွာက္ျပီ “ ဆိုတဲ့ အသိပဲ ရွိေနပါတယ္ - ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိ္ုတာကို လံုးဝ - လံုးဝကို ေမ့သြားပါတယ္ ။ ကုန္းကလည္း အလြန္. အလြန္ကို ျမင့္ေနတာကလား ။ အဲဒီ တစ္မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ကေလးမွာပဲ ကားက ေနာက္တည့္တည့္ကို မဆုတ္ပဲ ညာဘက္မွာ ရွိတဲ့ ပလက္ ေဖာင္းဆီခ်ိဳးဆင္းပါေလေရာ - အဲဒီ ေနာက္မွာက ေျမာင္းႀကီးေလ ။ “ မာမီ - ဘရိတ္ - ဘရိတ္ - နင္းေလ -ဘရိတ္နင္းေလ“-ဆိုျပီး ကုန္းေအာ္လုိက္တဲ့ အသံႀကားေတာ့ မွပဲ ဘရိတ္ကို ဖိ နင္းလိုက္မိပါတယ္ ။ ေနာက္က်သြားပါျပီ - “ ဝံုး “ ကနဲ အသံနဲ.အတူ ေနာက္က သစ္ပင္ကို ဝင္တိုက္ျပီး ကားလည္း ရပ္ သြားပါေတာ့တယ္ ။ တကယ္လို.သာ အဲဒီ သစ္ပင္မရိွရင္ေတာ့ ကားေရာ လူပါ ေျမာင္းထဲ ေရာက္ သြားျပီေပါ့ ေနာ္ ။ သမီးက အလြယ္တကူ ထြက္လို.ရေပမဲ့ ေမာင္းတဲ့ဘက္က သစ္ပင္ေတြႀကားထဲေရာက္ေနလို. ထြက္ မရ ျဖစ္ေနတာကို အနီးမွာရွိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ရဲတစ္ေယာက္နဲ. ေစ်းဆိုင္ ထဲက လူငယ္ေလးတစ္ ေယာက္ ထြက္ လာျပီး ကူညီေပးႀကပါတယ္ ။ ကားေနာက္ျခမ္းက စုတ္ျပတ္သတ္ျပီး ဗန္ပါႀကီးပါ အျပင္ကို ကားထြက္ေနတာကိုလည္း သူတို.က ႀကိဳးေတြရွာျပီး ျပန္ကပ္ - ေမာင္းလို. ရတဲ့ အထိ ကူညီႀကပါတယ္ ။ ေနာက္မီးလံုးပါ ကြဲ သြားတာ ရစရာမရွိ ေအာင္ စုတ္ျပတ္သတ္သြားတာေလ ။ တကယ္လို.သာ က်မအေနနဲ. သတိရွိမယ္ - ေမွာက္ လုလုျဖစ္သြားတဲ့ ကားကို အာရံု မစိုက္ -စိတ္မဝင္စားပဲ ( သမာဓိ မဝင္စားပဲ )ခ်က္ ျခင္း ဘရိတ္ အုပ္ျပီး ရပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘတ္ ၂ -ေသာင္းနီးပါးဖိုး ကုန္က်တဲ့ အထိ ျပင္ေနစရာမလိုဘူးေပါ့ေနာ္ ။ အင္း --အခုေတာ့ -- ထားပါေတာ့ေလ -- ဒီလို ျဖစ္သြားတာ က်မရဲ့ အေလ့အက်င့္ အရ “ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚလာတာကို သမာဓိဝင္စား မိသြားလို.လား “ ဒါမွမဟုတ္ “ သတိ လက္လြတ္ျဖစ္သြားလို.လား “ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္လို. မရေအာင္ ျဖစ္ေနရပါတယ္ ။ အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ႀကပါေစ