ဒီလိုပါ - ရွင္းျပပါရေစ

က်မရဲ့ Blog ကို အလည္ေရာက္လာသူမ်ားအား က်မရဲ့ အေရးအသား ( ရည္ညႊန္းခ်က္ )နဲ.ပတ္သက္ျပီး ေရွးဦးစြာ ရွင္းလင္းတင္ျပ အစီရင္ခံပါရေစ ။

က်မရဲ့ ရည္ညႊန္း ေဖၚ ျပ ေရးသားေလ့ရွိတ့ဲ “ ကေလးတို.ေရ ” ဆိုတ့ဲ အသံုးအႏႈံးကေတာ့ ဒီကေန. လူငယ္လူရြယ္ေလးမ်ားကိုသာ ဦးတည္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို.ထုတ္လႊင့္ေနတ့ဲ “ လူငယ္က႑ ” မွာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားအား လမ္းေကာင္းကိုျပ ဆိုဆံုးမေနတ့ဲအတိုင္း ထပ္တူထပ္မွ် ေရးသားေဖၚျပေပးျခင္းသာျဖစ္တ့ဲ အတြက္ က်မရဲ့ Blog ကို အလည္ေရာက္လာသူ ပညာရွင္ လူ ႀကီးမ်ားအေနနဲ.အထင္မမွား အျမင္ မေစာင္းမိႀကေစရန္ ရွင္းလင္းတင္ျပ ေမတၱာရပ္ခံရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။
( ေမေက်ာ့ရွင္း )

ကဲ--ကေလးတို.ေရ ၊ “ ဝဋ္ ” လိုက္တယ္ ။ “ ဝဋ္ ” လည္တယ္ ဆိုတာနဲ.ပတ္သက္ျပီး တို.မ်ားရ့ဲ ေဂါတမ ဗုဒၵ ေဟာႀကားေတာ္မူခ့ဲတ့ဲ တရားဓမၼေတြ
အရ တင္ျပရမယ္ဆို၇င္ -- ဟိုး လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၅၃ ႏွစ္ကို ျပန္သြားႀကရမယ္ ။ ဥပုဒ္ေန.တစ္ေန.မွာ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ တရားေဟာေတာ္မူေနတယ္ ။ “ မဟာကာလ ဥပသကာ ” ဆိုသူဟာလည္း တစ္ေန.လံုး တစ္ညလံုး ဥပုဒ္ေစာင့္တရားနာရင္း
ေက်ာင္းေတာ္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ တရားနာ ၊ တရားအားထုတ္ေနခ့ဲတယ္ ။

အဲဒီညမွာပဲ သာဝတၳိျမိဳ.ထဲက အိမ္တစ္အိမ္ကို သူခိုးေဖါက္တာ အိမ္ရွင္ေတြႏိုးေတာ့ သူခိုးလည္းရရာ ေရႊေငြ ပစၥည္းေတြယူျပီး ထြက္ေျပးတယ္ ။ အခ်ိန္က
ေဝလီေဝလင္း ၊ ေစာေစာက ဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွာ တစ္ညလံုးတရားနာခ့ဲတ့ဲ “မဟာကာလ ဥပသကာ” ဟာ အိမ္အျပန္လမ္းက ေရကန္စပ္မွာ မ်က္ႏွာသစ္ေနခိုက္
ထြက္ေျပးလာတ့ဲသူခိုးလည္း လိုက္တ့ဲသူေတြနဲ. နီးလာလို. သူခိုးလာတ့ဲ ေရႊထုပ္ကို ကုန္းျပီးမ်က္ႏွာသစ္ေနတ့ဲ မဟာကာလ ေဘးမွာ ခ်ခ့ဲျပီးဆက္ေျပးတာေပါ့။
မဟာကာလ ဟာ မ်က္ႏွာငုံ.သစ္ေနေတာ့ ဘာမွန္းမသိလိုက္ေပမ့ဲ လူေတြက ခိုးထုပ္ခိုးထည္နဲ.လက္ပူးလက္ႀကပ္မိေနတယ္ဆိုျပီး ဝိုင္းရိုက္ႀကတာ ေနာက္ဆံုးမွာ အသက္ဆံုး
သြားပါေလေရာတ့ဲကြယ္ ။

အဲဒီသတင္းကို ဘုရားေက်ာင္းေတာ္က ႀကားသိသြားတ့ဲအခါ မဟာကာလ ဟာ တစ္ေန.လုံး တစ္ညလံုး ဘုရားေက်ာင္းမွာ တရားနာ တရားအားထုတ္ေနတာကို
သိတ့ဲလူေတြက “ မျဖစ္သင့္လိုက္တာ ၊ မလုပ္သင့္လိုက္တာ ” လို. ေျပာေနႀကတာေပါ့ ။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက “ ဒီလို မေျပာႀက နဲ.၊ သူ.မွာ
ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တ့ဲ “ ကံ ” က ပါလာလုိ.၊ အဲဒီ သူ.ရဲ့ “ ဆိုးကံ ”ကို သူျပန္ “ ခံရ ” တာပဲ ” လို. မိန္.ႀကားျပီး သူ.ရဲ့ အတိတ္ဘဝက မေကာင္း
မႈ ျပဳခ့ဲတာကို ျပန္လည္ ေဟာႀကားေတာ္မူပါတယ္ ။

ကေလးတို.ေရ - လူမွားျပီးရိုက္သတ္ခံရတ့ဲ မဟာကာလ ရ့ဲ အတိတ္ဘဝတစ္ခုက သူဟာ ဗာရာဏသီျပည္မွာ ဘုရင့္တပ္သားျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က
တိုင္းျပည္ နယ္ျခားတစ္ခုရ့ဲ ေတာအုပ္မွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာသူေတြကို ဒုကၡေပးေနတ့ဲ ခိုးသား ဓားျပေတြရွိလို.ေတာအုပ္ရဲ့ ဒီဖက္အဝမွာ မင္းမႈထမ္းတစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္တ့ဲ တပ္ဖြဲ.ကို အေစာင့္တာဝန္ေပးထားတယ္ ။ ခရီးသြားေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို.ေပါ့ကြယ္ ။

တစ္ေန.မွာ အင္မတန္ေခ်ာတ့ဲ ဇနီးနဲ.ခရီးထြက္လာာတ့ဲ မင္းေယာက်ားဟာ အဲဒီေတာအုပ္အဝင္စခန္းကိုေရာက္လာတယ္ ။ မိန္းမေခ်ာေလးကို ျမင္တာနဲ.
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတ့ဲ တပ္မႉးေလးက အေကာက္ႀကံပါေလေရာကြယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ေနမဝင္မီ ေတာအုပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ပါလ်က္နဲ. အခ်ိန္ဆြဲျပီး တစ္ည
နားခိုင္းတယ္ ။ တစ္ညအိပ္ရတာေပါ့ ။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ.ရံုးခန္းက ပတၱျမားႀကီး ေပ်ာက္တယ္ဆိုျပီး ရွာေတာ့ မင္းလုလင္ရဲ. လွည္းမွာေတြ.တယ္ ။ သူ
တို.ထည့္ထားတာဆိုေတာ့ အလြယ္တကူေတြ.တာေပါ့ ။ အဲ - ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းလုလင္ကို သူခိုးဆုိျပီး မေသမခ်င္း ရိုက္သတ္လိုက္သတ့ဲကြယ္ ။

ကေလးတို.ေရ - အဲဒီတပ္မႉးဟာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာ မဟာကာလ ဥပသကာ အျဖစ္နဲ.သူခိုးလို.ထင္ေယာင္မွားျပီးရိုက္သတ္ခံရတ့ဲသူ
ေပါ့ကြယ္ ။ ကဲ- ႀကည့္စမ္း ဘယ္ေလာက္ေႀကာက္စ၇ာေကာင္းလဲ လို.ေနာ္ ။ ကေလးတို.နားလည္ထားႀကရမွာက “ မေကာင္းက်ိဳး ဝဋ္ေႀကြး ” ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ
ေျပးမလြတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ ။ ေနာက္ျပိး တို.မ်ားရ့ဲ ပတ္ဝန္းက်င္လူ.ေလာကႀကီးမွာ ျဖစ္ပ်က္ “ ခံစား စံစား ” ေနႀကရတာေတြဟာ အေႀကာင္းအက်ိဳး
ဆက္စပ္ျပိး ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြပါ ။ အဲ - အေႀကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးစံစားႀကရမွာျဖစ္သလို အေႀကာင္းမေကာင္းခ့ဲရင္ေတာ့ “ အဆိုး ” နဲ.ရင္ဆိုင္တိုးႀက
ရမွာ ဓမၼတာပါပဲကြယ္ ။

ဒါ့ေႀကာင့္ မိမိႀကံဳေတြ.လာသမွ် အေႀကာင္းေတြဟာ ဆိုးက်ိဳးကို ခံစားရသည္ျဖစ္ေစ ။ ေကာင္းက်ိဳးကုိ စံစားရသည္ျဖစ္ေစ သတိတရားေလး အျမဲထား
ကာ “ ေအာ္ - ငါ ဒီလို အက်ိဳးတရားေတြ စံစားႏိုင္တာဟာ ဟိုး ဘဝ ဘဝ ေတြက ျပဳခ့ဲဖူးတ့ဲ ေကာင္းက်ိဳးတရား ေတြေႀကာင့္ပါလား” လို.ဆင္ျခင္ျပီး
ေနာင္ဘဝမ်ားမွာလည္း ဒီလုိပဲ ေကာင္းက်ိဳးေတြနဲ.တိုးမိရေလေအာင္ ေကာင္းတာေတြကိုပဲ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို ေမြးရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။

အဲ - မေကာင္းတ့ဲ ဆိုးက်ိဳး ဒုကၡေတြကို ႀကံဳေတြ. ခံစားရတ့ဲအခါမွာလည္း ဟိုလူ.ေႀကာင့္ ၊ ဒီလူ.ေႀကာင့္ လုိ. အျပစ္မတင္ပဲ “ ေအာ္ ဒီလို
ဆိုးက်ိဳး ဒုကၡေတြကို ႀကံဳေတြ. ခံစားရတာဟာ ဟုိး ဘဝ ဘဝ က ျပဳမိခ့ဲတ့ဲ မေကာင္းမႈေတြအတြက္ ဝဋ္ေႀကြးေတြ ေပးဆပ္ေနရတာပါလား ၊ ဒီလို ဆိုးက်ိဳးဒုကၡ
မ်ိဳးေတြနဲ. ေနက္ထပ္ မႀကံဳေတြ..ရေအာင္ ဒီဘဝမွာ ေကာင္းတာေတြကိုသာ ႀကံစီျပဳက်င့္ ရမွာပါလား ” ဆိုတ့ဲ အသိစိတ္နဲ. ဆင္ျခင္ က်င့္ႀကံသြားမယ္
ဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္မွာပဲ ေကာင္းက်ိဳးတရားေတြကို ရရိွ စံစားလာႏိုင္ပါတယ္ ။

အဲဒီလို ဥာဏ္နဲ.ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ေနျခင္းဟာ “ဝိပႆနာတရားကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနတာာနဲ.မျခားဘူးလို.” ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ဆိုဆံုးမထားတာ ဖတ္ဖူး ႀကားဖူးပါတယ္ ။ တကယ္ေတာ့လည္း ေလာကႀကီးးမွာ ျမဲတ့ဲ တရားဆိုတာက ရွိေကာင္းတာမဟုတ္ပဲ “ အနိစၥ ” ဆိုတ့ဲ မျမဲတ့ဲ တရားေတြခ်ည္းပဲ လို. တို.မ်ားရ့ဲ ဗုဒၵျမတ္ဘုရားကလည္း ေဟာႀကား ဆံုးမေတာ္မူထားတာပဲ ။

အဲ - ကေလးတို.အေနနဲ. အင္မတန္ စိတ္ဆိုးစရာနဲ. တိုးလာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္စိတ္ကို ဥာဏ္ေလးနဲ့ျပန္ႀကည့္လိုက္ပါ ၊ “ ငါ စိတ္ဆိုးေနပါလား ” ဆိုတ့ဲ အသိေလစိတ္ေလးနဲ.ႀကည့္လိုက္ပါ ၊ အဲ ဒီတခနမွာပဲ ခုနက ဆိုးေနတ့ဲ စိတ္ကေလးဟာ ခ်က္ခ်င္းေျပသြားပါလိမ့္မယ္ ။ ဒီလိုပါပဲ “ လိုခ်င္- ရခ်င္ တ့ဲစိတ္ ၊ ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာတဲ့စိတ္ ၊ စိတ္ဆိုး -ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ ၊ ခ်စ္တ့ဲ -မုန္းတ့ဲစိတ္ေတြကို သတိေလးနဲ. ျပန္ျပန္ ႀကည့္ေပးပါ ။ တခနအတြင္း ေျပေပ်ာက္သြားတာ ေတြ.လာပါလိမ့္မယ္ ။

ကဲ - ကေလးတို.အားလံုးလည္း ေကာင္းတာေလးေတြကိုသာေတြးျပီး ေကာင္းက်ိဳးေတြကိုသာ ရရွိ စံစားႏိုင္ႀကရေလေအာင္ ေကာင္းတာႀကံ ၊ မွန္တာလုပ္၊
ဟုတ္တာေျပာျပီး လူ.ေလာကအလယ္မွာ ထယ္ထယ္ဝါဝါနဲ. အနာဂါတ္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္ႀကပါေစကြယ္ ။