ဗုဒၶျမတ္ဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိခ့ဲျငားေသာ္

“ဘဝသံသရာ” ဆိုတ့ဲ က်မတို.ရရွိထားႀကတ့ဲ”ဘဝဝဲဂယက္” မွ ေရွာင္လႊဲ မထြက္ႏို္င္သမွ်ေတာ့ သတၱ ဝါအားလံုးအဖို. မွာလည္း ျပံဳးတစ္ခါ ငိုတစ္လွည့္နဲ.ပဲ ခရီးႏွင္ႀကရမွာ ဓမၼတာပါ ။ အဲဒီ “သံသရာ ခရီးစဥ္” အတြင္းမွာလည္း ခရီးႏွင္ aနႀကသူ အခ်င္းခ်င္းကပဲ “သူ.ေခါင္းကို္ယ္နင္း၊ကိုယ့္ေခါင္းသူနင္း-ေပါ့ ။ သက္ႀကီးစကား တစ္ဆင့္ႀကားခ့ဲဖူးတာကေတာ့ ” ျပဳသူအသစ္- ျဖစ္သူအေဟာင္း” တ့ဲ ။ ကဲ- ဒီစကား ဟုတ္-မဟုတ္ သက္ေသ ထုတ္ႀကည့္ႀကရေအာင္ပါလား ။

 ဒီေနရာမွာ “ ဝဋ္ ” လိုက္တယ္။“ ဝဋ္ ” လည္တယ္ ဆိုတာနဲ.ပတ္သက္ျပီး က်မတို.ဦးထိပ္ ထားေန ႀက
တ့ဲ ဗုဒၵျမတ္ဘုရား ေဟာႀကားေတာ္မူခ့ဲတ့ဲ တရားဓမၼေတြအရ တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ -- ဟိုး လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္
ေပါင္း ၂၅၅၃ ႏွစ္ ကို ျပန္သြားႀကရပါမယ္ ။

ဥပုဒ္ေန.တစ္ေန.မွာေပါ့- ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ တရားေဟာေတာ္ မူ ေနပါတယ္။ “မဟာကာလ ဥပသကာ” ဆိုသူဟာလည္း တစ္ေန.လံုး တစ္ညလံုး ဥပုဒ္ေစာင့္တရား
နာရင္း ေက်ာင္းေတာ္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ေနခ့ဲပါသတ့ဲ ။ အဲဒီညမွာပဲ သာဝတၳိျမိဳ.ထဲက အိမ္တစ္
အိမ္ကို သူခိုးေဖါက္တာ အိမ္ရွင္ေတြႏိုးေတာ့ သူခိုးလည္းရရာ ေရႊေငြပစၥည္း aတြယူျပီး ထြက္ေျပးတယ္။

အခ်ိန္ကေဝလီေဝလင္း။ ေစာေစာက ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ မွာ တစ္ညလံုးတရားနာခ့ဲတ့ဲ “မဟာကာလ” ဟာ အိမ္အျပန္လမ္းက ေရကန္စပ္မွာ မ်က္ႏွာ သစ္ေန ခိုက္- ထြက္ေျပးလာတ့ဲသူခိုးလည္း လိုက္ တ့ဲသူ
ေတြနဲ.နီးလာလို. သူခိုးလာတ့ဲေရႊထုပ္ကို ကုန္းျပီးမ်က္ ႏွာသစ္ေနတ့ဲ မဟာကာလ ေဘးမွာ ခ်ခ့ဲျပီးဆက္
ေျပး တာေပါ့။ မဟာကာလ ကေတာ့ မ်က္ႏွာငုံ.သစ္ေနေတာ့ ဘာမွန္းမသိလိုက္ေပမ့ဲ လူေတြက ခိုးထုပ္ ခိုးထည္ နဲ.လက္ပူးလက္ ႀကပ္မိေနတယ္ဆိုျပီးဝိုင္းရိုက္ႀကတာ ေနာက္ဆံုးမွာအသက္ဆံုးသြားခ့ဲရပါတယ္။

အဲဒီသတင္းကို ဘုရားေက်ာင္းေတာ္က ႀကားသိသြားတ့ဲအခါ မဟာကာလ ဟာ တစ္ေန.လုံး တစ္ည လံုး ဘုရား aက်ာင္းမွာ တရားနာ တရားအားထုတ္ေနတာကို သိတ့ဲလူေတြက “ မျဖစ္သင့္လိုက္တာ ၊ မလုပ္ သင့္လိုက္တာ" လို. ေျပာေနႀကတာေပါ့ ။ ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက“ ဒီလို မေျပာႀက နဲ.၊ သူ.မွာျဖစ္ သင့္ 
ျဖစ္ထိုက္တ့ဲ “ကံ” က ပါလာလုိ.၊ အဲဒီ သူ.ရဲ့ “ဆိုးကံ”ကို သူျပန္ “ခံရ” တာပဲ”- လို. မိန္.ႀကား ျပီး သူ.ရဲ့ အတိတ္ဘဝက မေကာင္းမႈ ျပဳခ့ဲတာကို ျပန္လည္ ေဟာႀကားေတာ္မူပါတယ္ ။

 လူမွားျပီးရိုက္သတ္ခံရတ့ဲ မဟာကာလ ရ့ဲ အတိတ္ဘဝတစ္ခုက သူဟာ ဗာရာဏသီျပည္မွာ ဘုရင့္ တပ္သားျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က တိုင္းျပည္ နယ္ျခားတစ္ခုရ့ဲ ေတာအုပ္မွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ သူေတြကို ဒုကၡေပးေနတ့ဲ ခိုးသား ဓားျပေတြရွိလို.ေတာအုပ္ရဲ့ ဒီဖက္အဝမွာ မင္းမႈထမ္းတစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္တ့ဲတပ္ဖြဲ.ကို အေစာင့္တာဝန္ aပးထားတယ္။ ခရီးသြားေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို.ပါပဲ။ တစ္ေန
.မွာ အင္မတန္ေခ်ာတ့ဲ ဇနီးနဲ.ခရီးထြက္လာာတ့ဲမင္းေယာက်ားဟာ အဲဒီေတာအုပ္အဝင္စခန္းကိုေရာက္ လာတယ္။ မိန္းမေခ်ာေလးကို မင္တာနဲ.ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတ့ဲ တပ္မႉးေလးက အေကာက္ႀကံပါေလေရာ။

တကယ္ aတာ့ ေနမဝင္မီေတာအုပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ပါလ်က္နဲ.အခ်ိန္ဆြဲျပီး တစ္ညနားခိုင္းတ့ဲအတြက္ တစ္ညအိပ္ရပါတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ.ရံုးခန္းက ပတၱျမားႀကီး ေပ်ာက္ တယ္ဆိုျပီး ရွာေတာ့ မင္းလုလင္ရဲ.လွည္းမွာေတြ.တယ္။ သူတို.သြားျပီးထည့္ထားတာဆိုေတာ့ အလြယ္တကူေတြ.တာေပါ့ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းလုလင္ကို သူခိုးဆုိျပီး မေသမခ်င္း ရိုက္သတ္လိုက္ပါသတ့ဲ ။

အဲဒီတပ္မႉးဟာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္မွာ“မဟာကာလ ဥပသကာ”အျဖစ္နဲ.သူခိုးလို.ထင္ေယာင္ မွားျပီးရိုက္ သတ္ခံရတ့ဲသူပါပဲ ။ ကဲ- ဘယ္ေလာက္ေႀကာက္စရာေကာင္းလဲ လို.ေနာ္ ။ ဒီလိုပါပဲ -- -

ဗုဒၵျမတ္ဘုရား လက္ထက္က“ေကာသမၼီျပည္”က ဥေတနမင္းမွာ “သာမာဝတီ” နဲ.“မာဂ႑ီ” ဆိုတ့ဲ မိဖုရားေတြရွိပါတယ္ ။ “သာမာဝတီ” မိဖုရားနဲ.အေျခြအရံေတြ က ျမတ္စြာဘုရားရ့ဲ တရားေတာ္ေတြ
 နာႀကား ႀကည္ညိဳျပီးေန.စဥ္လိုလို ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ႀကတယ္ ။ “မာဂ႑ီ” မိဖုရား ကေတာ့ ျမတ္စြာ ဘုရားအားအျငိွဳးထား ကာ အမုန္းပြားေနသတ့ဲ။ အေႀကာင္းကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရ့ဲ အာသေဝါ ကုန္ခမ္းေနတ့ဲအျဖစ္ကိုမသိတ့ဲ ဖခင္ျဖစ္ သူ“မာဂ႑ီ ပုဏားႀကီး”က ျမတ္ဘုရားကို ႀကည္ ညိဳလြန္း
လို. သူ.သမီး“မာဂ႑ီ”ကိုယူဖို.တိုက္တြန္းခ့ဲဖူးတာ ကို ျမတ္စြာဘုရားက လက္မခံပဲ ျငင္း ပါယ္ခ့ဲတ့ဲ အတြက္ျဖစ္ပါသတ့ဲ။

ဒီလိုနဲ.“မာဂ႑ီ” မိဖုရားဟာ ဥေတနမင္းႀကီးအနားကပ္ကာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ.ဂုန္းစကားေတြနဲ.အမုန္း ပြားေအာင္ ႀကိဳးစားတာေပါ့ ။ တေန ဥေတနမင္းႀကီး ေတာကစား ထြက္တ့ဲအခ်ိန္မွာ “သာမာဝတီ”  နဲ.  သူ.အေျခြအရံေတြ အေဆာင္ထဲမွာရွိေနတုန္း အေဆာင္တစ္ခုလံုးကိုပိတ္ျပီး မီးတင္ရိႈ.ပါလို.“မာဂ႑ီ”
က သူ.ဦးရီးေတာ္တစ္ေယာက္ ကို ေစခိုင္းထားခ့ဲတယ္။ သူကေတာ့ ဟန္မပ်က္ ဥတနမင္းနဲ.လိုက္ပါ သြားသတ့ဲ ။ ဆီစိမ္အဝတ္မ်ားနဲ.တိုင္ေျခကစျပီး ရစ္ပတ္ကာမီးတင္ရႈိ.သြားတာကိုမသိလိုက္ႀကတ့ဲ “သာမာဝတီ” နဲ.သူ.အေျခြ အရံေတြဟာ မီးေလာင္ကၽြမ္းလို. အရွိန္ျပင္းလာမွ သိႀကတယ္ ။ ေျပးမ
လြတ္ေတာ့ တ့ဲအ ဆံုး ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ သာဝကမ်ားပီပီ(မေရွာင္လႊဲႏိုင္တ့ဲေဘးနဲ.ရင္ဆိုင္ေတြ.တ့ဲ အခါ)မိမိတို.အေလ့အက်င့္ ရွိျပီးသား တရားေတာ္ေတြကို ႏွလံုးသြင္းကာမီးအကၽြမ္းးခံသြားပါသတ့ဲ။

ဥေတနမင္းႀကီးဟာ သူအလြန္ျမတ္ႏိုးတ့ဲ မိဖုရားနဲ.ရံေရြေတာ္ေတြမီးေလာင္ေသဆံုးတာ ေသြးရိုးသား ရိုးမဟုတ္ဘူး ဆိုျပီး နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ.စစ္ေဆးတယ္။ ေနာက္ဆံုးပရိယာယ္ဆင္ျပီးစစ္တယ္။ “သာမာဝ
တီ" ကို ငါတကယ္ခ်စ္ တာမဟုတ္ဘူး။ အခုလိုသာမာဝတီတို.ကိုလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူကို ဆုေတာ္ ခ်ီး
ျမွင့္ရမယ္”-လို.ဆိုေတာ့“မာဂ႑ီ” ဟာ ဝမ္းသာသြားးျပီး ဒီကိစၥကိုသူႀကံတာျဖစ္ျပီး သူ.ဦးရီးေတာ္ က
 ေဆာင္ရြက္ေပးတာျဖစ္ေႀကာင္း ေလွ်ာက္တင္ လိုက္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးကလည္း အားလံုးကိုဆုခီ်းျမွင့္ မယ္ဆိုျပီး ေခၚခိုင္းေတာ့ ေဆြမ်ိဳးအရင္းမ်ားသာမက ခါေတာ္ မီေဆြမ်ိဳးမ်ားပါစုေဝးလာႀကပါ တယ္ ။
 ေနာက္ဆံုးေတာ့ “မာဂ႑ီ” နဲ.ေဆြမ်ိဳးအားလံုးကို သတ္ေစလို.အမိန္.ေပးလိုက္ပါသတ့ဲ။

“သာမာဝတီ” ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရ့ဲ သာဝကလည္းျဖစ္တယ္။ ေမတၱာပါရမိလည္း အင္မတန္ရင့္သန္ သူျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးဟာ မီးေလာင္ခံရျပီးေသဆံုးရတယ္ဆိုတာ မျဖစ္သင့္လိုက္တာ ၊ သူ.ရဲ. ကု သိုလ္ ေကာင္းမႈေတြကသူ.ကို ဘာ့ေႀကာင့္ မကယ္ႏိုင္ရတာလဲ"-ဆိုတ့ဲေလသံေတြက ျမတ္စြာဘုရား ရ့ဲ ေက်ာင္းေတာ္မွာ လြင့္ျပန္.လာတ့ဲအခါ ျမတ္ဘုရားက အခုလိုမိန္.ေတာ္မူပါတယ္။ “ သာမာဝတီ” နဲ.ရံေရြေတာ္ေတြဟာ မိမိတို.ျပဳလုပ္ခ့ဲဖူးတ့ဲ အကုသိုလ္ကံရဲ့ ကံႀကြင္း ကံစမ်ားကို တစ္ဖန္ျပန္ခံ သြား ႀကရျခင္းသာျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို အတိတ္ဇာတ္ေႀကာင္းနဲ.တကြ ရွင္းျပေဟာႀကား ေတာ္မူပါတယ္ ။

ဟိုးေရွး ဘဝ ဘဝ ေတြအနက္ တစ္ဘဝမွာ “သာမာဝတီ” နဲ. အေျခြအရံ ငါးရာဟာ ဗာရာဏသီ မင္း
ႀကီး ရ့ဲ မိဖုရာားနဲ. အေျခြအရံေတြျဖစ္ခ့ဲႀကယ္။မင္းႀကီးနဲ့တကြ ေရကစားထြက္ျပီးျပန္လာႀကတ့ဲအခါ မိဖုရားနဲ.ေမာင္းမငါးရာတို.ဟာ ခ်မ္းလြန္းလို.သစ္တစ္ပင္ေအာက္ကခ်ံဳပုတ္ႀကီးမွာပဲ သစ္ေျခာက္ေတြ
ကို မီး ရိႈ.ကာ မီးလံႈသတ့ဲ ။ အရွိန္ျပင္းလြန္းတ့ဲ မီးေတာက္ႀကီးဟာ သစ္ပင္ထက္ကစာကေလး သိုက္ျမ်ံ
ေတြကိုပါ မီးျမိႈက္ သလိုျဖစ္သြားတာေပါ့။ သူတို.သိလိုက္လို.မီးကိုျငိမ္းသတ္တ့ဲ အခ်ိန္ကေတာ့ သိပ္
ေနာက္က်သြားပါျပီ ။  ဒါက မသိလို. မေတာ္တဆ ျဖစ္ခ့ဲတာပါ ။ ဒါေပမ့ဲလည္း  “ဝဋ္ေႀကြး” ကေတာ့ မ်က္ႏွာသာေပးေလ့မရွိပါဘူးေလ။ ဒါ့ေႀကာင့္”မေကာင္းက်ိဳး ဝဋ္ေႀကြး”ဆိုတာ ဘယ္လိုမွေျပးမလြတ္
ႏိုင္ဘူးဆိုတာသတိအျမဲရွိေနႀကဖို.လည္းလိုပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်မတို.ရ့ဲ ပတ္ဝန္းက်င္ လူ . .ေလာကႀကီးမွာ ျဖစ္ပ်က္“ခံစားစံစား” ေနႀကရတာေတြ ဟာလည္း အေႀကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ျပီး ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြပါပဲ။ ျပဳ လုပ္ခ့ဲသမွ် “အေႀကာင္း ေကာင္း
ရင္ အက်ိဳးကိုစံစား” ႀကရမွာျဖစ္သလို “အေႀကာင္းမေကာင္းခ့ဲရင္ေတာ့ အဆိုး ” နဲ.သာ ရင္ဆိုင္တိုးႀက
ရမွာ ဓမၼတာပါပဲ။ “ဝဋ္ေႀကြး” ဆိုတာလည္း တကယ္ပဲေႀကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္ ။ ဒီကေန. က်မ
တို. လူသား ေတြအေနနဲ. ျဖစ္ပ်က္ခံစား -စံစားေနႀကရတာေတြဟာ မိမိတို.ျပဳလုပ္ခ့ဲတ့ဲ ကံ ကံ၏ အက်ိဳး
ေတြကို လိုက္ျပိး ျဖစ္ေနပ်က္ေန ႀကရတာကိုေတာ့ ဗုဒၵဘာသာဝင္သူေတာ္စင္တိုင္း လက္ခံယံုႀကည္ထား
ႀက ပါတယ္။ “ကုသို္လ္တရား”ဆိုတာ ဒီဘဝမွာလည္းေကာင္းတယ္။ ေနာင္ဘဝတိုင္ေအာင္လည္း-နိဗာန္ အထိ တာဝန္ယူျပီး အျမဲလည္းစိတ္ေအးရပါတယ္ ။“ အကုသိုလ္ ” ဆိုတာကေတာ့ သူႏွိပ္စက္ေနသမွ် - ႏွိပ္စက္ဖို. သူ.တာဝန္ မကုန္သမွ် “ ခံ ” ေနရေအာင္ အျမဲ ႏွိပ္စက္ေနမွာပါပဲ ။

ဒါ့ေႀကာင့္ အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့“မိမိတို.ရ့ဲ ခံစား - စံစားေနရတ့ဲ အဓိက တရားခံဟာ မိမိသာျဖစ္တယ္” ဆိုတာ သေဘာေပါက္ ထားဖို.လိုပါတယ္။ ဒီကေန. ႀကား-သိေနရတ့ဲ ျဖစ္ရပ္မ်ားနဲ. ပတ္သက္ျပီး အ
ေတြးမ်ားလည္းေပၚလာမိခ့ဲပါတယ္- “ ေအာ္--ဗုဒၶျမတ္ဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားသာရွိခ့ဲရင္ေတာ့ အထက္္မွာ ေဖၚျပခ့ဲတ့ဲ ဇာတ္လမ္း ေလးေတြမွာလိုပဲ-မိန္.ႀကားေတာ္မူမယ္ထင္ပါရဲ့”- လို.ေတြးမိျခင္း
သာပါ ။

 အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ႀကပါေစ