သဗၥညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ ရ၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျခင္း

“သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ခန္း မွာတင္ရပ္သြားျပီလား ၊ ဆက္ေရးေပးပါဆရာမ”လို. တယ္လီဖံုးနဲ.တစ္မ်ိဳး စာနဲ.တစ္တန္ ေတာင္းဆိုလာႀကတ့ဲအတြက္ မအားတ့ဲႀကားက ဒီ Post ေလးကိုတင္ကာ အဆံုးသပ္ေပးလိုက္ရပါတယ္ ။ ေက်နပ္ႀကလိမ့္မယ္လို့လည္းေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။

တို.မ်ားရဲ့ ဗုဒၶျမတ္ဘုုရားဟာ ဒုကၡရစရိယာတရား က်င့္စဥ္အတိုင္း ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လိုက္တာ ေျခာက္ႏွစ္သာႀကာသြားတယ္ သူရွာေဖြေနတ့ဲ တရားကိုမေတြ.ဘူးတ့ဲ။
အလြန္အမင္း ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေႀကာင့္ ခႏၵာကိုယ္မွာ ဝမ္းဗိုက္သားနဲ.ေက်ာျပင္ကပ္သြားျပီး အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းထလာသတ့ဲ ။ စႀကၤံေလွ်ာက္ရာမွာလည္း မႀကာခန လဲက်ေတာ္မူသတ့ဲ ။ “ ဒီလိုသာ ဒုကၡဆင္းရဲမ်ားခံစားေနရင္ တရားစစ္ကိုရႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး” လို. ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေတာ္မူျပီး တစ္ပါးတည္း ဆြမ္းခံထြက္ကာ
အာဟာရ ျဖည့္တင္းေတာ္မူတယ္ ။ ဒါကိုေတြ.ျမင္တ့ဲ ပဥၥဝ၈ၢီ ငါးဦးဟာ “ တို.ေမွ်ာ္လင့္သလို သိဒၵတၳေတာ့ ဘုရားျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး”လို.စိတ္ပ်က္ျပီး အေလာင္းေတာ္ထံမွ ထြက္ခြါသြားႀကသတ့ဲ ။ ဒီလို ပဥၥဝ၈ၢီ ငါးဦးက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ အား တစ္ဦးတည္းထားခ့ဲျပီး စြန္.ခြာသြားခ့ဲတာဟာလည္း ေရွးယခင္ ပြင့္ေတာ္မူခ့ဲႀကတ့ဲ ျမတ္ဘုရားမ်ားရ့ဲ အေတြ.အႀကံဳတစ္ခုပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ ရခါနီးလာျပီဆိုရင္ တစ္ဦးတည္းေနထိုင္ရဖို.အေျခအေနက အလိုလို ဖန္တီးေပးးလာရတာတ့ဲေလ။

ဘုရားအေလာင္းေတာဟာ အဲဒိလို အစာအာဟာရကို သင့္တင့္ေအာင္သံုဒေဆာင္ေတာ္မူလိုက္ေတာ့ အားအင္မ်ားးလည္း ျပန္လည္ျပည့္ျဖိဳးျပီး က်က္သေရအေပါင္းနဲ. ျပန္လည္ တင့္တယ္ေတာ္မူလာတာေပါ့ ။ ဒီလိုနဲ. မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္- ကဆုန္လဆန္း ၁၅ ရက္ မိုးလင္းခ်ိန္မွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ လိုဏ္၈ူကထြက္ျပီး နိ၈ံုးရြာသို.ဆြမ္းခံႀကြေတာ္မူတယ္။ လမ္းခရီးတစ္ေထာက္ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ နားေနတုန္း “သုဇာတာ” ဆိုတ့ဲ အမ်ိဳးသမီး ေရႊခြက္မွာထည့္လာတ့ဲ ဃနာႏို.ဆြမ္းကို ၄၉ လုတ္ ဘဥ္းေပးေတာ္မူတယ္။ ဒိေနာက္ ျမစ္က်မ္းကိုဆင္းျပီး ေရႊခြက္ကိုကိုင္ကာ“ အကယ္၍ ငါသည္ ယေန.ဘုရားျဖစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းႏိုင္ပါက ဤေရႊခြက္သည္ ေရညာသို. ဆန္တက္ပါေစသား” လို့ အဓိဌာန္ျပဳကာ ေရႊခြက္ကို ေမွ်ာလိုက္သတ့ဲ ။ ေရႊခြက္ဟာ ေရစီးေႀကာင္းကိုျဖတ္ျပီး ျမစ္လယ္ကိုေမ်ာသြားတယ္ ။ ျမစ္လယ္ေရာက္ေတာ့ အရွိန္ျပင္းစြာနဲ.ျမစ္ညာကို လေတာင္ ရွစ္ဆယ္ေလာက္ ဆန္တက္သြားျပီးမွ နစ္ျမဳပ္သြားသတ့ဲ။
ဧကန္စင္စစ္ ဘုရားျဖစ္မွာကို သိေတာ္မူတ့ဲအတြက္ အေလာင္းေတာ္ဟာ ေန.လည္ခင္းမွာပဲ ကေလးဘဝက အားထုတ္ခ့ဲတ့ဲ အာနာပါနကမၼဌာန္းကို စီးျဖန္းေတာ္မူျပီး ညေနပိုင္းမွာ ေဗာဓိေညာင္ပင္တည္ရွိရာကို ထြက္ခ့ဲသတ့ဲ။

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ ေျခရင္းေရာက္ေတာ့ ေဗာဓိေညာင္ပင္ရဲ့ အေရွ့ဘက္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ျမက္ထမ္းသမား လႉလိုက္တ့ဲ ျမက္ ၈ ဆုပ္ကို ႀကဲျဖန္.လိုက္တာနဲ.တစ္ဆယ့္ရွစ္ေတာင္ ရွိတ့ဲ ရတနာပလႅင္ႀကီး ေပၚေပါက္လာတယ္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ အဲဒီပလႅင္ေပၚတက္ကာ သဗၥညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ မရမျခင္း တင္ပ်ဥ္ေခြမပ်က္ဘူး ဆိုတ့ဲ အဓိဌာန္ျပဳကာ အေရွ့ဘက္မ်က္ႏွာလွည့္ကာ ထိုင္ေတာ္မူတယ္။ အဲဒီပလႅင္ေတာ္ေပၚမွာပဲ မာရ္နတ္ အစ
ရွိတ့ဲ ေႏွာက္ရွက္ဖ်က္ဆီးလာတ့ဲ ရန္သူအေပါင္းကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခ့ဲလို့ “ အပရာဇိတပလႅင္ ” လို.ေခၚတြင္တာျဖစ္ပါတယ္။

မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေန.မွာ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူတယ္။ ကိေလသာ အညစ္အေႀကးဟူသမွ်ကို အကုန္အစင္သုတ္သင္ဖယ္သတ္ျပီး အရဟတၽၱမ၈္ညဏ္ေတာ္ကို ရေတာ္မူတယ္။ တစ္ျပိဳင္နက္မွာပဲ ေလးသေခ်ၤနဲ. ကမၻာတစ္သိန္း ျဖည့္ဆည္းေတာ္မူခ့ဲတ့ဲ “ ပါရမီ ” အျပားသံုးဆယ္ တို့ရဲ့အက်ိဳးစြမ္းအားေႀကာင့္ အရညခပ္သိမ္းကို အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူတ့ဲ သဗၥညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကိုလည္း ရရွိျပီးျဖစ္သြားတယ္။

အဲဒါ “လူ-နတ္-ျဗဟၼာ” ဆိုတ့ဲ ေလာကသံုးပါးမွာ အတုမရွိတ့ဲ သမၼာသမ၌ဳဒၵျမတ္စြာဘုရား ထြန္းပြင့္ေပၚေတာ္မူလာတာပဲ။ ဒါ့ေႀကာင့္ တို.မ်ားရ့ဲေ၈ါတမျမတ္စြာဘုရားကို “ သံုးေလာကထြတ္ထား သဗၹညဳတဥာာဏ္ေတာ္သခင္ ဘုရားရွင္ ” လို့ရိုေသ ညြတ္က်ိဳး ရွိခိုးပူေဇာ္ႀကရတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ဒါ့ေႀကာင့္ တို.မ်ားကိုးကြယ္ေနႀကတ့ဲ ေ၈ါတမ ဗုဒၶျမတ္ဘုရားဟာ လူသားစင္စစ္ မိဘမ်ားမွ ေမြးဖၚား ထြန္းေပၚလာတ့ဲ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ဦးျဖစ္တယ္ ။
ေကာင္းကင္ဘံုမွာ အျမဲစံေတာ္မူျပီး ေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် သိ္ရွိသက္မ့ဲအရာမွန္သမွ်ကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္ဆိုတ့ဲ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မျမင္ဖူးႀကတ့ဲ “ထာဝရဘုရားသခင္” ဆိုတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ထားႀကရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။

“ကံ နဲ. ကံရဲ.အက်ိဳး” ကိုလည္း ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ လက္ေတြ.က်င့္ႀကံ အားထုတ္ေတာ္မူခဲ့တ့ဲ အတိုင္း သတၱဝါမ်ားကို ေဟာႀကား ညႊန္ျပ ဆံုးမေတာ္မူႏိုင္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္ ။ “ေကာင္းတာလုပ္ ရင္ ေကာင္းက်ိဳးကို စံစား ” ရမွာျဖစ္သလို “ မေကာင္းတာလုပ္ရင္လည္း ဆိုးက်ိဳးကိုသာ ခံစားႀကရမွာျဖစ္ေႀကာင္း ျမတ္ ဗုဒၵ က သက္ေသ သာဓက မ်ားစြာနဲ.ေဟာႀကား ဆံုးမေတာ္ မူထားတ့ဲ တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း နာႀကားႏိုင္ႀကပါေစ။