ေရွးေခတ္- ေခတ္ေဟာင္းလူငယ္မ်ား နဲ. ယေန.ေခတ္လူငယ္မ်ား

ကေလးတို.ေရ --- ဟိုး ေရွးေခတ္ -ေခတ္ေဟာင္းလူငယ္မ်ား(လြတ္လပ္ေရး
အႀကိဳေခတ္ နဲ.ရျပီးစ အခ်ိန္ကာလက လူငယ္မ်ား)ကုိ ပထမဆံုးေလ့လာႀကည့္
ႀကရေအာင္ေနာ္ ။
ေအး--“လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳေခတ္”ဆိုတာ “လြတ္လပ္ေရး မရမီ အဂၤလိပ္အုပ္
စိုးေနတ့ဲ “ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ.” လက္ေအာက္မွာ ေနခ့ဲရတ့ဲေခတ္ေပါ့ကြယ္ ။ အဲဒီ
ေနာက္ ဂ်ပန္ေခတ္ ---

အဲဒီေခတ္အခါက တို.ျမန္မာ လူငယ္ေလးေတြချမာ ေခတ္ပညာဆိုတာ ဘာမွန္း
ေတာင္မသိခ့ဲႀကတာကလား။ “ အဂၤလိပ္စာ ” ဆိုတာကိုလည္း သင္ယူခ်င္တိုင္း
သင္ယူခြင့္ မရခ့ဲႀကဘူးေလ။ “National School”လို.ေခၚတ့ဲ “ အမ်ိဳးသား
ေက်ာင္း”ေတြမွာ တက္ေရာက္သင္ယူခြင့္ရရွိႀကတယ္ (အားလံုးေတာ့မဟုတ္ပါ)။
ပညာေရးစနစ္က အဂၤလိပ္ကိုလိုနီပညာေရး၊ “ ငါ့သာေလးက ဘီေအ-အိုင္ေအ-
ငါ့တူေလးက ဘီေအ- အိုင္ေအ- ျမိဳ.အုပ္ဝန္ေထာက္ဘဝကိုေလ - တင္းတိမ္
ကာပဲ ေနခ့ဲႀကတာေတြ” - ဆိိုတ့ဲ ေတးသီခ်င္းေတြကို သာႀကည့္ေပါ့ ။ ဒါက
အထက္တန္းစား လူခ်မ္းသာႀကီးေတြအတြက္ပါ ။
အဲဒီေခတ္က ေယာက်ားေလးနဲ. မိန္းကေလးေတြကို ေလ့လာႀကည့္မယ္ဆိုရင္
ေယာက်ားေလးက ခ်စ္စကားေျပာတာေတာင္ တိုက္ရိုက္မေျပာရဲရွာဘူး။ “ ပင္
လယ္ ဓားျပ ဆိုတာသိလား ” လို.ေမးတယ္ ။ မိန္းကေလးက “ သိတာေပါ့
ပင္လယ္ကက်ယ္တယ္-ဓားျပက တိုက္တယ္ ” လို.ေျပာရင္၊ ေကာင္ေလးက
“ဟုတ္တယ္ေလ- က်ယ္တိုက္ေတာ့ ခင့္ကို ႀကိဳက္တယ္” လို. ေျပာသတ့ဲ ။
( အခုေခတ္နဲ. ဘယ္ေလာက္ကြာလဲေနာ္ )။

သာမန္ လူတန္းစားေတြဘဝမွာ လူငယ္ေလးေတြချမာ ပညာ တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ.
“ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္ ” ထဲဝင္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရဖို.တိုက္ပြဲ
ေတြမွာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခ့ဲႀကရရွာတယ္။ ( ဆရာမရဲ့ အကိုႀကီးဆိုရင္ အိမ္ကိုေတာင္
မျပန္ပဲ ေက်ာင္းကေန တိုက္ရိုက္ တပ္ထဲ လိုက္သြားတယ္ ။ ဦးေလးျဖစ္သူ
ႏိုင္ငံ့၈ုဏ္ရည္ပထမအဆင့္ရျပီး ဦးေနဝင္းေခတ္က “စံျပလုပ္သား စီမံကိန္း”
ကို စတင္တီထြင္ခ့ဲသူကိုႀကည့္ပါအံုး၊ ခိုးေျပးလာတ့ဲ ဇနီးအသစ္စက္စက္ေလးကို
ဆရာမတို.ေမေမနဲ.အပ္ခ့ဲျပီး တပ္ထဲလိုက္သြားတာ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးတ့ဲတိုင္
ေအာင္ ျပန္ေရာက္မလာလို.“ေသျပီ” ပဲ ယူဆခ့ဲႀကတယ္ ။
ဒါေပမ့ဲ ၁၉၆၈- ေရာက္ေတာ့စံျပလုပ္သား အပန္းေျဖစခန္း ငပလီမွာ ဆရာမနဲ.
စျပီးျပန္ေတြ.ခ့ဲတယ္။ ”ဦးေလးဦးမ်ိဳးညြန္.-ဦးေက်ာ္ညြန္.၊ ဦးေက်ာ္ရင္တို.ရဲ့ ညီ
ဟုတ္ပါသလား-လို.ေမးလုိက္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဦးေလးအရင္းႀကီးမွန္းသိရတယ္။ မႏွစ္
္ကပဲ ကြယ္လြန္သြားပါျပီ ။ ကိုကိုကေတာ့ “ ဗိုလ္မႉးရာထူးနဲ. ၁၉၅၇ -ခုႏွစ္က
တိုက္ပြဲက် သြားရွာတယ္ ) ။
ဒီလို ဇာတ္လမ္းေတြအမ်ားႀကီးပါ - ဒါေတြကိုႀကည့္ရင္ အဲဒီေခတ္က လူငယ္ေလး
ေတြရဲ့ ဘဝကို သေဘာေပါက္မွာပါ ။ သူတို.မွာ “ အခ်စ္ ” ဆိုတာကို ဦးစားမ
ေပးႏိုင္ခ့ဲႀကရွာဘူးေလ ။ အဲ-မိန္းကေလးေတြအေနနဲ.ေတာ့ “ အေမွ်ာ္စိုက္ ေတး
ေတြနဲ.အေဝးေရာက္ ခ်စ္သူေတြကို ေစာင့္လို.ႀကိဳေနခ့ဲႀကရရွာသလို စစ္ထြက္သူတို.
ချမာမွာလည္း“နတ္သွ်င္ေနာင္ ေမာင္ေတာ္မွာကြယ္ -ခ်စ္ဒုကၡမီး-ႀကီးလွျပီေပ့ါကြယ္”
ဆိုတ့ဲ ေတးမ်ိဳးေတြနဲ. ခ်စ္ရသူေတြကို လြမ္းခဲ့ႀကရရွာမွာေပါ့ကြယ္ ။

အဲဒီအခ်ိန္က စာေရးဆရာ ၊ ေတးေရးဆရာေတြ အဆိုေတာ္ေတြကေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္
စိတ္ ၊ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္တက္ႀကြေစတ့ဲ ေတးသီခ်င္းေတြကိုပဲ ေရးႀကသီဆိုႀကတာေပါ့။
အထူးသျဖင့္ ” ဇြဲ - ဇြဲ - ဇြဲ ရွိမွ ေအာင္ႏိုင္မည္ ” လုိ. ေရးသားထားတ့ဲ
”ဇြဲ ” သီခ်င္း လို သီခ်င္းမ်ိဳးေတြ ေရး - ဆိုခ့ဲႀကတယ္ ။

ကဲ -- လြတ္လပ္ေရးရျပီးတ့ဲ ေနာက္ပိုင္း “ေခတ္ေဟာင္း ” လူငယ္ေတြကို ေလ့
လာ ႀကည့္ႀကရေအာင္ေနာ္ ။ သူတို.ကေတာ့ ကံေကာင္းႀကပါတယ္ ။ ပညာ
ေတြကိုေကာင္းစြာ သင္ယူႏိုင္ႀကျပီ ။ ေက်ာင္းေတြကလည္း ဟိုေခတ္ကလို ဘီေအ
- အိုင္ေအ -ျမိဳ.အုပ္ -ဝန္ေထာက္စတ့ဲ ရာထူးအတြက္ေလာက္သာ သင္ေပးတာ
မဟုတ္ေတာ့ပဲ “ဆရာဝန္ -အဂၤ်င္နီယာ” စတ့ဲ အတတ္ပညာေတြ သင္ေပးေနျပီ ။
မိ္န္းကေလးေတြဆိုလည္း “ေက်ာင္းးဆရာမ” နဲ.“ သူနာျပဳ ” အတတ္ပညာေတြ
သင္ယူလာႀကျပီ။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ.“ ရင္ေဘာင္တန္း” လိုက္
လာႏိုင္ႀကျပီေပါ့ ။
သီခ်င္းေတြကလည္း “ဟိုတေခတ္ကဆိုရင္ကြယ္- ျမိဳ.အုပ္ ဝန္ေထာက္ဘဝကိုေလ
တင္းတိမ္ကာပဲ ေနခ့ဲႀကာေတြ - အခုေတာ့ အဂၤ်င္နီယာ လိုေနတ့ဲ - ျမန္မာျပည္ ၊
ဆရာဝန္ေတြ လိုေနတ့ဲ ျမန္မာျပည္-စစ္သားေကာင္းႀကီးေတြကိုေလ တုိ.ျမန္မာျပည္
အတြက္ တကယ္ေမြးထုတ္ပါေလ”- စတ့ဲ ေတးသီခ်င္းေတြကို သီဆိုလာႀကတယ္ ။
ဆရာဝန္ေတြ -သူနာျပဳဆရာမေတြ -ေက်ာင္းဆရာမေတြ အျမားအျပားေပၚထြက္လာ
ရံုမက စစ္သမီးေတြကိုလည္း စုေဆာင္းေမြးထုတ္ေပးလာတယ္ ။ အရင္က အိမ္တြင္း
မွာ မိဘနားကပ္ေနခ့ဲႀကတ့ဲ မိန္းကေလးေတြ အျပင္ထြက္အလုပ္ လုပ္လာႀကတယ္ ။

အဲ - ဒါေပမ့ဲ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြက်ေတာ့ သူတို.အာရံုက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေန
တယ္ ။ လူတိုင္း တကၠသိုလ္ မတက္ႀကေသးဘူး ။ သူတို.က်ေတာ့ စိတ္ကူးေတြ
ယဥ္ႀကတယ္။ အထူးသျဖင့္“မခင္ႏွင္းဆီ” လို ၊“ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက ေရႊလမင္း”
လို ေတးသီခ်င္းမ်ိဳးေတြကို ေရးသား သီဆိုျပီး စိတ္ကူးယဥ္ယဥ္နဲ. အခ်စ္ ပင္လယ္
ေႀကာမွာ ေမ့ေျမာေနခ့ဲႀကတယ္။ စိတ္ကူးသန္သန္နဲ. အခ်စ္ရူးဟန္ေတြကိုသာအမ်ား
အားျဖင့္ သရုပ္ေဖၚျပခ့ဲႀကတယ္ ။
စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ရည္းစားထားတာ မိသြားရင္ (တခ်ိဳ.ဆို)ေက်ာင္းထုတ္
ေတာင္ခံရတယ္။ ရည္းစားစာမိတာနဲ.ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရံုးခန္းေရာက္ျပီမွတ္။ (မိတၳီလာ
တပ္မေတာ္ေက်ာင္းမွာ မူလတန္းျပ ဆရာမေပါက္စ ဘဝနဲ.တာဝန္က်စဥ္ကေပါ့ -အ
လယ္တန္းေက်ာင္းသားနဲ. ေက်ာင္းသူေလးကို ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး( ဗိုလ္မႉးညြန္.ေမာင္)
ရံုးခန္းမွာ၊ ရည္းစားစာေတြနဲ.အတူ အေရးယူစစ္ေဆးရာမွာ ဆရာမကိုေခၚျပီး ေျဖရွင္း
ခိုင္းတယ္ ။ ဒုကၡေပါ့- ဆရာမကိုယ္တိုင္က ၁၉ - ၂၀ အရြယ္ ခ်ာတိတ္မ ။ ဒါေပမ့ဲ
“ကဲ ေနာက္ကို ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ဆင္ဆင္ခ်င္ခ်င္ေနႀကေနာ္ ” - လို.ေျပာလုိက္
ေတာ့မွ အားလံုး အဆင္ေျပသြားခ့ဲတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သတင္းစာ-စာေစာင္ေတြမွာ
“ေမေက်ာ့ရွင္း” နာမယ္နဲ. ေဆာင္းပါး -ကဗ်ာ-ဝတၳဳေတြေရးေနေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္
ႀကီးကလည္း ဆရာမကို အားကိုးပံုရတယ္ေလ )။
ဒီလိုနဲ. ဦးေနဝင္းအုပ္ခ်ဳပ္တ့ဲ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ “ တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ
ေတးေတြ ေရးသားသီဆိုလာႀကတယ္ ။ လယ္သမားႀကီးေတြ နဲ.အလုပ္သမားေတြကို
အားေပးတ့ဲ တြန္းအားေပးတ့ဲ ေတးေတြ - လူငယ္ေတြကိုဆံုးမ ျပဳျပင္တ့ဲေတးေတြကို
(ဆရာမတို. အပါအဝင္ေပါ့)ေရးသား သီဆိုခ့ဲႀကတယ္ ။ ” ေမ့ကိုမရရင္ျဖင့္တကယ္
ေမာင့္ဘဝကံ အေျခမလွလို.-ေျဖမရပါဘူးကြဲ.- ဘုရားစူးပါေစရဲ့ -ေသရပါေတာ့မယ္”
ဆိုတ့ဲ မုသားသစၥာ စကားနဲ. ေတးစာသားေတြကိုမေရး-မဆိုႀကေတာ့ပဲ “မည္သူမဆို
ကူညီသည္ျဖစ္ေစ-မည္သူမဆို-မကူညီျဖစ္ေစ-ကိုယ္ထူကိုယ္ထ-ကိုယ့္ဘဝအေျခအေန
ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမွ - ကိုယ္သာ သခင္ျဖစ္ေစ-” - “ လူငယ္ေတြ - လူငယ္ေတြ
ေရွ.တန္းမွာကြယ္ -တာဝန္ေက်-အမ်ိဳးခ်စ္တ့ဲစိတ္ေတြ -အစဥ္ေမြးလို.ေလ -အားက
စာဆိုရင္ -ဂုဏ္ရွိန္လႊမ္း -လုပ္အားေပးရင္ မပင္ပန္း - အစဥ္သာ- မျငိႈးႏြမ္းလန္းျဖာ
ရင္မွာ -မိုးဆမ္းပန္းပမာ-ေဟ--ေရွ.တန္း--ေဝးေရာက္တပ္ေျမစခန္း--ေအာင္လံဝင့္
လႊင့္ထူသြား-လူ-လူငယ္မ်ား- လယ္ယာနဲ.အလုပ္ခါင္အေရး-လူငယ္တို.ေခၽြး-အေသြး
အသား-အသက္ပမာ-ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ-(ျပည္က်ိဳး-သယ္ပိုး)၃ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ကိုတိုးတက္စရာ)
ဆိုတ့ဲ ေတးသီခ်င္းေတြနဲ.လူငယ္ေတြကို အားသစ္မာန္သစ္ေတြ ေလာင္းေပးခ့ဲပါတယ္ ။
ဒါက ဟိုး - ေခတ္ေဟာင္းက လူငယ္ေလးေတြေနာ္ ။ ကဲ အခု မ်က္ေမွာက္ေခတ္က
တို.မ်ားလူငယ္ေလးေတြကို လက္ေတြ. ေလ့လာေပးႀကဖို. ဖိတ္ေခၚပါရေစလား ။